Κοιτώντας προσεκτικά τις συνθέσεις της εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά σου τα σωματικά γνωρίσματα ενός κυκλαδικού ειδωλίου, τα πόδια, οι ώμοι και οι ιδιαίτερες καμπύλες του, μέσα στα οποία ανακαλύπτεις ταυτόχρονα τις μορφές, τους ρυθμούς και τις φωτοσκιάσεις που συναντάμε και στην κυκλαδίτικη ανώνυμη αρχιτεκτονική. Έχοντας υπόψη τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος αντιλαμβάνεται το τοπίο ως την «προβολή της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη» και όχι ως «κάποιο απλώς σύνολο γης, φυτών και υδάτων», συμπεραίνουμε ότι οι μινιμαλιστικές συνθέσεις της Μαριάννας Λούρμπα, κατά βάθος, και με έναν παράξενο τρόπο, είναι βαθιά αναπαραστατικές. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου